విరహం

విరహం అదివేధిస్తూనే జ్ఞాపకాల వరమిచ్చింది.
దుఃఖంలో నీరూపం అందంగా నాకగుపించింది.
మబ్బులు తెరతీసేనేమో మధుమాసం ఇటువచ్చింది.
అద్దంలా నాహృదయం నీముందే మరినిలిచింది.
జలజల రాలిన నీమాటలపుప్పొడి జల్లులుగా కురిసింది.
స్థబ్దమైన నాహృదయం కన్నీరైకరిగింది.
ఇప్పుడు నేనున్నది నేలే ఐనా ఆకాశం అనిపిస్తుంది.
మేఘాలా కౌగిలిలో ఈమేను చలువదీరింది .
మండుటెండ వెన్నెల్లో మనసు పరవసించింది.
శ్రీ శ్రీ కే కాదుసుమా!అది నాకూ తెలుసనిపిస్తుంది!!

                                           య.వెంకటరమణ